Geçen yıl , pardon çok daha önce hamileyken :)) kızımın doğum günü yaklaşmıştı ve Ceren'imi bir telaş almaya başladı. "Ben biliyorum anne, şimdi bebek geliyor ya, sen yorgun olursun hiç bir şey yapmazsın" diye dudak bükmeleri başlamıştı. Hani haksız değildi valla, oturduğum yerden kalkmak istemiyordum :) Hani kızımda biliyor annesini, mızıldanmaya başlayınca hadi dedim bir gayret ayaklandım. Kızımın doğum günü Kasım da oğlumun doğumu da Aralıktaydı. Çok daha erken bir tarihte karnım burnumda enerjim tavan yapmış bir halde daldım mutfağa ve inanılmaz bir heyecanla hazırladım tüm bunları. Bilenler biliyor yada bana öyle oluyor, doğum öncesi asla yorulmak bilmiyorum ve dünyayı bile kurtarabilirmişim gibi hissediyorum :)) O gün de öyle oldu, 8 aylık hamile, ayağında on santim topuklu terlikle fırıldak gibi döndüm durdum. Kalabalıktı, eğlenceliydi, günün sonunda masamı, mutfağımı toparlayıp, evi derleyip temizleyen arkadaşlarım sayesinde daha da keyifliydi.
Çok uzun süre olmuş bloğa girmeyeli. Bir yıldan fazla hemde :)) Bu arada işte bu bıcırığım doğdu, bir yaşını bile geçti hatta.
Ben nasılım ? Eskisinden daha yorgun. Uyumayı sevmeyen bir yaramazla yaşamaya çalışan, iki çocuğun pek iyi bir fikir olmadığını anlayan :)) son zamanlarda kendini bir yerlere atmaya çalışan biriyim ama olsun. Geçecek biliyorum ve çok daha güzel şeyler yaşanacak.
Ne güzel fotoğraflar...
YanıtlaSilBitecek bu telaşeler, yerlerine yenisi gelecek, yeter ki can sağlığı, huzurumuz, mutluluğumuz yerinde olsun...